Soorten en geboorte.
Op dit blaadje zie je de meest bekende echte zeehonden.
De zeehonden die in de Waddenzee leven zijn gewone zeehonden.Over de hele wereld komen
nog ongeveer 250.000 gewone zeehonden voor. In ons Nederlands Waddengebied nog zo`n 900.
Bij de meeste zeehondensoorten hebben de jongen als ze geboren worden een zware,
langharige, meestal witte vacht.Deze dikke vacht zorgt dat de jongen lekker warm blijven.
Maar als de vacht nat wordt, droogt hij in de wind slecht op en vat de zeehond kou.
Daarom moeten deze jonge zeehonden 3 of 4 weken op het droge blijven,tot zij hun babyvacht
kwijt zijn en een gladde pels hebben.
De jongen van Waddenzeehonden worden tijdens eb op een drooggevallen zandbank geboren en
moeten binnen 6 uur,voor het weer vloed wordt, kunnen zwemmen. Daarom verliest
eenWaddenzeehondenbaby zijn witte vacht al voor zijn geboorte. Hij komt met zijn gladde
pels uit de moederbuik tevoorschijn.
Alleen als de jongen te vroeg geboren worden,hebben ze hun witte vacht nog.
De zoogtijd
De jongen worden in de periode eind juni tot eind juli geboren. De zoogtijd duurt 4
weken, dan drinken de zeehondenbabies nog moedermelk. Telkens als de zandbanken bij eb
droogvallen voedt de moeder het jong. De zeehondenmelk is zeer voedzaam en heel erg vet,
ongeveer 11 keer zo vet als koeiemelk.
Als een zeehondenbaby zijn moeder kwijtraakt, begint hij klagend te huilen. Ze worden dan
ook "huilers" genoemd. Ook als er een enkele keer een tweeling wordt geboren,
kan de moeder maar voor een van de twee jongen zorgen: de ander wordt dan een
"huiler". Als een huiler niet snel door mensen wordt gevonden gaat hij zeker
dood.
Na 4 weken moet het jong voor zich zelf zorgen.Hij moet dan zelf garnalen en kleine visjes
gaan vangen. Als dit niet meteen zo goed lukt, komt de vetlaag die hij van de moedermelk
heeft gekregen goed van pas.
Het lichaam van de zeehond
Als een zeehond geboren wordt is hij ongeveer 85 centimeter lang en weegt 11 kilo. Als
hij volwassen is, is hij ongeveer 1,5 meter en weegt 90 kilo. De lichaamstemperatuur van
een zeehond is ongeveer 37 graden, net als bij de mens. De zeehonden blijven meestal
zon 5 minuten onder water voordat ze weer ademhalen. Maar in geval van nood kan hij
wel 40 minuten onder water blijven. De neusgaten zijn onder water altijd vanzelf dicht.
Als hij boven komt om adem te halen moet hij ze openen.
Een zeehond kan overal slapen: op een zandbank, rechtop dobberend, drijvend of op de
bodem. Als hij onder water slaapt, komt hij elke 5 minuten, al slapend, even boven om adem
te halen.
Zeehonden hebben grote, ronde, donkerbruine ogen, maar ze kunnen er niet erg scherp mee
zien.
De zeehond heeft in het troebele zeewater meer aan zijn snorharen. Daarmee voelt hij het
water bewegen als er ergens een vis zwemt. Zo kan zelfs een blinde zeehond vis vangen.
Zeehonden hebben geen oren die uitsteken ,maar ze horen wel uitstekend. Wel 3 keer zo goed
als de mensen.
Een zeehond kan niet kauwen, hij slikt de vis in een hap door. Een zeehond eet ongeveer 4
kilo vis per dag.
Vijanden van de zeehond.
De natuurlijke vijanden van de zeehond zijn de orca en de ijsbeer, maar deze komen in
de Waddenzee niet voor.
De grootste vijand van de zeehond is de mens.
Ten eerste door de jacht op zeehonden. Sinds 1962 is het in Nederland verboden
om op zeehonden te jagen, maar in sommige andere landen mag het nog wel.
Ten tweede door de verstoring. De zomer is de belangrijkste tijd voor de zeehonden,
maar dan zijn er ook de meeste mensen op de stranden en op zee. Deze mensen verstoren de
rust, waardoor de jongen hun moeder kwijt kunnen raken of niet genoeg gevoed kunnen
worden. Sinds 1981 zijn er een aantal rustgebieden waar de mensen in de zomer niet mogen
komen.
Ten derde de vervuiling. De Waddenzee is een van de vuilste zeeen op aarde.
Allerlei giftige stoffen komen met het rivierwater en het grondwater in zee terecht. Het
gevolg is dat er meer zeehonden ziek worden en minder zeehonden worden geboren.
Pieterburen.
In 1971 startte Lenie t Hart in Pieterburen (Groningen) een zeehondencreche.
Zieke zeehonden en "huilers" die door mensen gevonden worden, gaan meestal naar
de zeehondencreche Pieterburen. Daar worden ze verzorgd tot ze weer beter zijn en groot
genoeg om voor zichzelf te zorgen. Dan worden ze weer teruggebracht naar zee.
De helft van de zeehonden in de Nederlandse Waddenzee heeft zijn leven te danken aan de
verzorging in de creche in Pieterburen.